Në një epokë ku televizioni dhe mediat sociale shpesh ndërthuren në një valle komplekse të ndikimit dhe pushtetit, Arbana Osmani, prezantuesja e njohur e spektaklit Big Brother në Shqipëri, është pozicionuar së fundmi me një qëndrim që ka habitur jo pak. Osmani, e njohur për përdorimin e mediave sociale për promovimin e pjesëmarrësve të Big Brother e jo vetëm – duke amplifikuar shpesh edhe figura nga më kontroverset – tani është kthyer në një kritike të rrjetit social TikTok, një platformë që ajo e konsideron si të dëmshme për të rinjtë. Megjithatë, qasja e saj nuk është pa kontradikta.
Thirrja e Osmanit drejtuar Kryeministrit Edi Rama për të ndërhyrë ndaj TikTokut ngjall një ndjenjë hipokrizie që nuk mund të injorohet. Përpjekjet e saj të mëparshme në shfrytëzimin e mediave sociale për promovimin e spektaklit, pa marrë parasysh cilësinë ose vlerat e përmbajtjes, qëndrojnë në kontrast të theksuar me qëndrimin e saj aktual. Ky standard i dyfishtë i qëndrimeve ngre pikëpyetje mbi sinqeritetin dhe konsistencën e pozicionit të saj. Një gjë është të kritikosh një platformë për përmbajtjen e saj; një tjetër është të kesh marrë pjesë aktivisht në praktika të ngjashme.
Më shqetësuese, megjithatë, është natyra e thirrjes së saj. Kërkesa drejtuar Kryeministrit për të ndërhyrë në operacionet e një platforme mediatike ecën rrezikshëm afër metodave për çensurë qeveritare mbi lirinë digjitale. Ky është një veprim që, në shumë aspekte, i shkon për shtat “pupac-ve” të regjimeve autoritare sesa qytetarëve te mbrujtur me parime demokratike. Ideja se një qeveri duhet të ketë fuqinë për të mbyllur ose censuruar një platformë si TikTok është kundërthënëse ndaj idealeve të lirisë së shprehjes dhe internetit të hapur, të cilat janë kolonat themelore të vlerave demokratike.
Në demokraci, rregullimi i mediave dhe platformave digjitale është një çështje e hollësishme dhe komplekse. Kërkon një konsideratë të kujdesshme , të dëmeve potenciale të disa llojeve të përmbajtjeve dhe të drejtës themelore për liri shprehjeje. Balanca është delikate e nuk duhet dhe nuk mund, të ndryshohet nga reagimet ose kapriçot e figurave publike apo qeveritarëve të rradhës, pavarësisht ndikimit apo influencës së tyre.
Thirrja e Osmanit drejtuar Kryeministrit, nën këtë dritë, mund të shihet si një përpjekje disi e gabuar për të pajtuar qëndrimin e saj personal me shqetësimet më të gjerë shoqërore. Ndërsa shqetësimet e saj mbi ndikimin e platformave si TikTok mbi të rinjtë mund të jenë të vlefshme dhe të meritojnë diskutim, zgjidhja që ajo propozon është disproporcionale dhe nuk përputhet me parimet demokratike. Ajo reflekton një dështim në vlerësimin e plotë të implikimeve të ndërhyrjes së tillë qeveritare dhe një keqkuptim të rolit të udhëheqësve në një shoqëri të lirë.
Për më tepër, hipokrizia në qëndrimin e saj nuk mund të injorohet. Për një figurë publike që ka shfrytëzuar fuqinë e mediave sociale për të zgjeruar ndikimin dhe përfitimet për spektaklin e saj, përfshirë mes audiencave të reja në moshë, të denoncojë tani këto platforma si të dëmshme është një kthesë e papritur. Kjo ngre pikëpyetje mbi motivacionet që qëndrojnë pas kritikës së saj dhe nëse është vërtet në interes të mirëqenies shoqërore apo reflekton një axhendë personale.
Në përfundim, ndërsa shqetësimet në lidhje me ndikimin e mediave sociale mbi të rinjtë janë të vlefshme dhe meritojnë diskutim, qasja e Arbana Osmanit është e mbushur me kontradikta dhe nuk përputhet me vlerat demokratike. Thirrja e saj drejtuar Kryeministrit është një kujtesë për balancën që duhet ruajtur në rregullimin e hapësirave digjitale – një balancë që adreson si dëmet potenciale ashtu edhe liritë thelbësore që përcaktojnë shoqëritë e hapura, demokratike.*Editorial