Menaxhimi i fondeve publike në Shqipëri ka qenë gjithmonë një çështje debati, sidomos kur bëhet fjalë për projektet e mëdha infrastrukturore. Shumat e mëdha të alokuara për ndërtimin e rrugëve shpesh krahasohen me projektet e ngjashme në vende të tjera, duke ngritur pyetje mbi prioritetet dhe efektivitetin e këtyre investimeve.
Një analizë e thjeshtë e shpenzimeve tregon se me një buxhet prej rreth 1.6 miliardë euro, është e mundur të ndërtohet një sistem metroje me 13 stacione dhe gjatësi mbi 30 kilometra. Një investim i tillë jo vetëm që përmirëson trafikun dhe cilësinë e ajrit, por gjithashtu ofron një shërbim ekonomik dhe të aksesueshëm për qytetarët. Përkundrazi, në Shqipëri, një shumë e ngjashme është shpenzuar për ndërtimin e 38 kilometrave rrugë, të cilat nuk kanë sjellë përmirësime të dukshme në trafikun urban apo në ndotjen e ajrit.
Këto projekte shpesh përfshijnë edhe tarifa të larta kalimi, duke rënduar ekonominë e qytetarëve të zakonshëm. Ndërkohë, mungesa e një vizioni afatgjatë për investime që zgjidhin probleme komplekse, si trafiku dhe ndotja, vë në pikëpyetje strategjitë e përdorura deri më sot.
Një projekt metroje që lidh kryeqytetin me qytetet kryesore, përfshirë aeroportin, mund të ishte një zgjidhje shumë më efikase dhe me ndikim të ndjeshëm për qytetarët. Investimet e tilla jo vetëm që rrisin komoditetin dhe shpejtësinë e lëvizjes, por gjithashtu reduktojnë varësinë nga makinat private dhe ndihmojnë në uljen e ndotjes.
Efikasiteti i investimeve publike nuk matet vetëm me kilometrat e ndërtuara, por me ndikimin real që ato kanë në jetën e përditshme të qytetarëve. Shqipëria ka nevojë për një qasje më të mirëplanifikuar dhe të orientuar drejt projekteve me përfitime afatgjata dhe që garantojnë zhvillim të qëndrueshëm.