Reagimi i fundit i Ministrit të Brendshëm Ervin Hoxha për ngjarjen e ndjeshme të vetëvrasjes së dyshuar të policit Azbi Spahiu ka nxitur debat të ashpër, jo për përmbajtjen, por për tonin cinik dhe gjuhën që duket e nxjerrë drejt e nga dora e kryeministrit Edi Rama.
Kur qytetarët presin transparencë dhe ndjeshmëri, përballen me një deklaratë që më shumë tingëllon si një sulm ndaj kritikëve dhe një përpjekje për të minimizuar ngjarjen. Me një gjuhë të mprehtë dhe përplot ironi, ministri, ose më saktë kryeministri që fshihet pas tij, ka zgjedhur të etiketojë si “furtunë në gotë” një ngjarje që ka tronditur familjen e viktimës dhe opinionin publik.
Cinizmi që vret më shumë se heshtja
Deklarata e Hoxhës (ose Ramës) përbëhet nga fraza si “lojërat e të vegjëlve” dhe “furtuna në gotë,” duke minimizuar çdo shqetësim të ngritur nga qytetarët dhe organizatorët e protestës. Në vend që të adresojë thelbin e problemit – kushtet e mundshme që çuan një punonjës policie në një vendim tragjik – deklarata përqendrohet në delegjitimimin e protestës si një “lojë politike.”
Tallja e hapur ndaj protestës
Kulmi i ironisë është sugjerimi i sloganeve për protestuesit, si “Gënjeshtra, shpresa jonë për deputetë.” Një deklaratë e tillë nuk vetëm që shpërfill shqetësimet e qytetarëve, por edhe i tall ata që kërkojnë drejtësi dhe transparencë. Ky është një mesazh që sugjeron qartë: shteti nuk është këtu për t’ju dëgjuar, por për t’ju përqeshur.
Transparenca e munguar
Në vend që të ofrohet një analizë e qartë dhe konkrete mbi ngjarjen, deklarata përqendrohet në retorikë politike dhe fjalë boshe. Asnjë sqarim mbi hetimin, asnjë përgjigje për pretendimet dhe asnjë përpjekje për të ndërtuar besim mes institucioneve dhe qytetarëve.
Kjo qasje cinike dhe tallëse reflekton më shumë mbi qëndrimin e një lidershipi që nuk e sheh transparencën dhe përgjegjshmërinë si prioritete.
Një gjë është e sigurt – qytetarët meritojnë më shumë sesa cinizëm dhe retorikë të zbrazët. Ata meritojnë përgjigje. Ata meritojnë drejtësi. Dhe mbi të gjitha, ata meritojnë një qeveri që dëgjon, jo një që tallet.