Nga Andi Bushati
Sa herë që Arben Ahmetaj i dhuron episodin e radhës Çim Pekës, në debatin publik ngrihet një dilemë: A tha diçka të re? A nxori fakte? A mund t’i provojë dot akuzat që bëri?
Këtë herë mesazhet që erdhën nga Zvicra nuk kishin të bënin me korrupsionin tashmë të njohur, as me mënyrën se si jepen tenderat e rrugëve, abuzimet me paratë e AKSH-it, ndërtimin e EcoParkut apo tunelin e Llogarasë. Për këto, shumë prej atyre që përpiqen të relativizojnë një ngjarje mediatike do të thonë: “Këto i dinim.” E njëjta logjikë vlen edhe për akuzat ndaj SPAK-ut apo lidhjet e pushtetit me botën e krimit.
E reja këtë herë qëndron tjetërkund. Jo tek denoncimi i qeverisjes, por si një rrëfim i bashkëpunëtorit më të afërt të Edi Ramës. Vlera e tij qëndron jo vetëm në vizatimin e portretit politik të Ramës, por në dëshmitë mbi jetën private, veset dhe kapriçot e një drejtuesi të pushtetshëm.
Zhytja në luksin e Ramës
Ish-numri dy i qeverisë nuk tregoi thjesht për “krimet” e kryeministrit, por për shtrëmbimet karakteriale që pushteti i gjatë i ka shkaktuar Ramës. Ahmetaj foli për jetesën e sheikut që, sipas tij, karakterizon kryeministrin. Ai përmendi drekat në dhomën e luleve në Kryeministri, ku hapen shishe verërash që kushtojnë deri në 33 mijë euro.
Ahmetaj tregoi për udhëtimet me charter, të cilat nuk janë hetuar kurrë, me një vlerë të barabartë me humbjet që po çojnë drejt falimentimit kompaninë Air Albania. Ai përmendi gjithashtu qëndrimin në një qendër detoksifikimi në Bolzano, që, sipas tij, është paguar nga një biznesmen me interesa ndërtimi dhe ka kushtuar 20 mijë euro për një javë.
Hakmarrja dhe dilemat për drejtësinë
Sado paradoksale të duket, rrëfime të tilla të bëjnë të mendosh se ndoshta ishte më mirë që Ahmetaj arriti t’i shmangej drejtësisë dhe t’u shpëtonte kthetrave të SPAK-ut. Askush nga ata që janë ndaluar deri tani nuk ka pasur forcë të dëshmojë kundër “shefit”.
Por, edhe pas këtyre rrëfimeve, do të ketë nga ata që do të thonë se nuk u bindën. Ata mund të pyesin: “Ku janë fotot e Ramës në Palazzo di Merano? Ku është prova për shishet e verës Romanée Conti? Ku janë faturat për fluturimet luksoze?”
Kush mban përgjegjësi?
Edhe nëse Ahmetaj konsiderohet si një trillues patologjik, dilema mbetet: A nuk mbart përgjegjësi kryeministri që për vite me radhë e ka mbajtur një person të tillë në zemër të qeverisë?
Për publikun, dëshmitë e Ahmetajt janë një dritare e rrallë për të kuptuar realitetin e pushtetit të pandarë dhe vanitetin që e shoqëron atë. Në këtë kuptim, Ahmetaj, qoftë edhe me ndjenjën e dikujt që ndjen padrejtësi, ka ndihmuar në skicimin e një portreti që shpjegon shumë për autokracinë e ditëve të sotme në Shqipëri.