Në tribunën VIP të finales së Champions League, Edi Rama u shfaq përkrah djalit të tij Zaho dhe shefit të mishit më të famshëm në botë, Nusretit, i njohur si Salt Bae. Pamjet e publikuara nga vetë Nusreti në Instagram, të shoqëruara me frazën “Edi Rama, më shumë se mbret”, ndezën rrjetet dhe satirën politike në Shqipëri.
Një Sulltan Modern Mes Mishit Dhe Mandateve
Rama, i saporizgjedhur për mandatin e katërt si kryeministër – një rekord që s’ka ndodhur në asnjë vend demokratik europian – shihej i buzëqeshur përkrah kuzhinierit që përdor kripën si spektakël dhe faturat si terror.
Në rrjetet sociale, shumë e krahasuan këtë imazh me një sulltan ballkanik, që pas konsolidimit të pushtetit, ndalet në sarajet e luksit ndërkombëtar për t’u nderuar nga personazhe si Salt Bae. Simbolika është e fortë: mishi i artë dhe lideri që “krijon histori” në një vend me paga minimaliste.
Shfaqje Në Kohë Tensioni
Ndërsa qytetarët shqiptarë përballen me inflacion, mungesë shërbimesh dhe varfëri të përditshme, udhëheqësi i tyre shihet në ndeshjen më të shtrenjtë në botë, krah një njeriu që shërben biftekë të mbështjellë me fletë ari për mijëra euro.
“Më shumë se mbret? Jo, një sulltan i tranzicionit që e krip bukën si Nusreti mishin,” u shprehën satirikisht komentuesit online.
Çfarë simbolizon fotoja me Nusretin?
Një paralajmërim i heshtur se pushteti i tepërt dhe imazhi i luksit në një vend të varfër është receta perfekte për cinizëm publik.
A ka Rama lidhje më parë me Salt Bae?
Duket se njohja është e hershme, gjë që e tregon edhe gjuha e ngrohtë e përdorur në postimin e Nusretit.
Pse përmendet “më shumë se mbret”?
Sepse Rama ka fituar mandatin e katërt dhe ka shuar çdo shpresë për rotacion politik real, një situatë që në demokracitë moderne konsiderohet alarm për autoritarizëm.
Si e kanë pritur shqiptarët?
Me sarkazëm, ironi dhe mllef të fshehur, pasi pamjet luksoze bien ndesh me realitetin e përditshëm të qytetarëve të thjeshtë.
Në finalen e Champions League u ndanë kupa dhe shfaqje, por ajo që shqiptarët panë ishte më shumë se një ndeshje. Ishte një metaforë e përqendruar e pushtetit të tejzgjatur, të kripur me imazh, dhe të servirur në tavolinën e luksit botëror, ndërsa populli pret rrogën në fund të muajit.