Një dokument zyrtar i shpërndarë nga Drejtoria e Përgjithshme e Çerdheve dhe Kopshteve në Tiranë ka ngritur shqetësime të mëdha publike, pasi tregon qartë një formë diskriminimi të fëmijëve bazuar në statusin e punësimit të prindërve të tyre.
Rasti I Çerdhes Nr.15 “Dielli”
Një prind është njoftuar me shkrim se fëmija i tij nuk është regjistruar në çerdhen nr.15 “Dielli”, me arsyetimin se në momentin e aplikimit nëna ishte e papunë dhe nuk kishte dorëzuar një vërtetim të përditësuar të kontributeve të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore.
Në të njëjtën kohë, institucioni ka pranuar se numri i aplikimeve ishte shumë më i lartë se kapaciteti, duke theksuar se përzgjedhja është bërë sipas një vendimi të Këshillit Bashkiak të Tiranës, duke i dhënë përparësi aplikimeve ku prindërit janë të punësuar.
Diskriminim I Drejtpërdrejtë
Ky vendim hap një debat të madh mbi barazinë dhe të drejtat e fëmijëve. Fëmijët nuk duhet të ndëshkohen për shkak të statusit të punësimit të prindërve, pasi kjo krijon një ndarje të padrejtë midis atyre që kanë prindër të punësuar dhe atyre që nuk kanë.
Në thelb, praktika e ndjekur nga Bashkia Tiranë nënkupton se një fëmijë i një prindi të papunë ka më pak të drejtë për arsim dhe kujdes në fëmijëri të hershme, krahasuar me një fëmijë të një prindi të punësuar.
Shkelje E Parimeve Sociale
Ekspertët e arsimit dhe të drejtave të fëmijëve e cilësojnë këtë praktikë si të dëmshme dhe diskriminuese. Parimet ndërkombëtare të Konventës së të Drejtave të Fëmijës, ku Shqipëria është palë nënshkruese, theksojnë qartë se çdo fëmijë ka të drejtë për edukim dhe përkujdesje pa diskriminim.
Për më tepër, në një shoqëri ku papunësia mbetet një problem serioz, politikat publike duhet të mbështesin familjet më të prekura, jo t’i përjashtojnë. Ironikisht, fëmijët që më shumë kanë nevojë për mbështetje sociale, përjashtohen të parët.
Një Vendim Me Pasoja Shkatërrimtare
Përjashtimi i fëmijëve nga çerdhet për shkak të statusit të punësimit të prindërve nuk është vetëm një padrejtësi, por edhe një politikë që përkeqëson pabarazitë sociale. Familjet e varfra mbeten të margjinalizuara, ndërsa privilegjohen ata që tashmë kanë siguri ekonomike.
Ky është një skandal institucional që kërkon transparencë dhe korrigjim urgjent. E drejta e fëmijës për edukim dhe kujdes nuk mund të kushtëzohet nga statusi i punësimit të prindërve – një praktikë që në çdo vend demokratik do të konsiderohej diskriminim i pastër.