Edi Rama, i vetëshpallur si “udhërrëfyesi” i çdo gjëje që lidhet me jetën publike, këtë herë ka zbritur në terren për të rregulluar edhe muzikën e plazheve. Me një ton serioz, ai deklaroi se Dhërmiu nuk ka pse të çmendet nga tingujt e lartë dhe as të ndotet nga ujërat e zeza, duke sjellë si shembull modelin e Himarës me çadrat e loguara nga bashkia.
Lideri i gjithanshëm dhe detajet e vogla
Nga armëpushimi i pamundur në Ukrainë, tek balancat e aleancave ruso-kineze, Rama gjen kohë të merret edhe me çmimin e shezlongëve në Ksamil apo me muzikën që “çmend dynjanë” në Dhërmi. Vitin tjetër, ndoshta do të na tregojë edhe sa kripë duhet hedhur në supë apo sa mililitra alkool lejohet të hidhen në një koktej.
Në një shtet normal, të tilla çështje do të ishin zgjidhur nga institucionet përgjegjëse, që thjesht duhet të zbatojnë ligjin. Inspektoratet e mjedisit, bashkitë dhe policia bashkiake kanë instrumentet për të kontrolluar ndotjen dhe zhurmën. Por në Shqipëri, për çdo vogëlsi, duhet të flasë personalisht lideri gjithëditur, përndryshe vendi ngelet pa “udhëzim”.
Plazhet, propaganda dhe realiteti
Ndërsa Rama flet për “shërbime publike shembullore” në Himarë, qytetarët në Durrës, Shëngjin e Velipojë shohin të njëjtin problem që përsëritet çdo vit: uzurpim i hapësirës publike, shezlongë me çmime marramendëse dhe pastërti që zhduket pas orës 10 të mëngjesit.
Deklaratat e kryeministrit duken më shumë si një show estetik, ku problemi nuk është se ligjet mungojnë, por se nuk zbatohen. Në vend që të shohim masa konkrete nga inspektoratet, dëgjojmë predikime të liderit, që nga muzika në beach bar deri tek cilësia e shezlongëve.
Në fund, e vetmja gjë që “çmend dynjanë” nuk është muzika e Dhërmiut, por politika e një lideri që merret me vogëlsira për të mbuluar dështimet e mëdha. Në një shtet funksional, muzikën, shezlongët dhe pastërtinë e plazheve i menaxhojnë institucionet, jo lideri suprem.