Për herë të parë në 33 vite tranzicion, një kompani private ka marrë përsipër të rikonstruktojë falas sallën e mbledhjeve të Këshillit të Ministrave. Vendimi i qeverisë, i firmosur më 1 shtator 2025 nga kryeministri Edi Rama, është paraqitur si një “marrëveshje dhurimi”, por ngre dyshime të forta për një praktikë klienteliste që bie ndesh me ligjin për prokurimet publike.
Vendimi i qeverisë dhe mungesa e transparencës
Në Vendimin nr. 479, të miratuar përpara mbledhjes së qeverisë më 2 shtator, thuhet se rikonstruksioni dhe rikonceptimi i sallës dhe hollit të Kryeministrisë do të kryhet falas nga një kompani private, nën menaxhimin e Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare. Në tekst përdoret termi “Marrëveshje Dhurimi”, por ligji nr. 162/2020 “Për prokurimin publik” parashikon procedura transparente, tender dhe publikim të fondit limit. Në këtë rast, nuk ka as tender, as shpallje publike, as transparencë mbi vlerën e projektit.
Një precedent i rrezikshëm
Ky është rasti i parë ku një kompani private përfshihet në mënyrë direkte në infrastrukturën e ambienteve qeveritare pa asnjë procedurë të qartë. Për më tepër, kjo bie ndesh me veprimet e mëparshme të qeverisë, e cila ka harxhuar miliona nga buxheti i shtetit për projekte luksi, si kopshti “Eden” në Kryeministri, që kushtoi 4 milionë euro. Kjo kontrast me “dhuratën” e re rrit dyshimet për një pazar të fshehtë mes qeverisë dhe biznesit privat.
Pyetjet që presin përgjigje
Ky vendim hap një seri pyetjesh të rëndësishme:
- Cila është kompania private që financon rikonstruksionin e sallës së qeverisë?
- Çfarë favoresh ka marrë ose do të marrë nga qeveria në këmbim të këtij investimi “falas”?
- Pse shteti, që ka shpenzuar miliona për luks personal në Kryeministri, nuk financoi vetë sallën ku mblidhet kabineti?
- Sa është shuma reale e investimit dhe pse nuk publikohet?
- A përfshihet mobilimi i sallës në këtë marrëveshje?
Rasti i rikonstruksionit falas të sallës së mbledhjeve të Kryeministrisë është një tjetër shembull i mënyrës se si qeveria e trajton shtetin si kompani private. Pas çdo “dhurate” të tillë, qytetarët mbeten me të njëjtën pyetje: kush paguan dhe çfarë merr mbrapsht kompania “bujare”?
Ky skandal i ri nuk është thjesht një çështje financiare apo administrative, por një goditje e drejtpërdrejtë ndaj transparencës, integritetit institucional dhe rregullave të prokurimit publik. Ai ngre alarmin për një praktikë të re, ku marrëdhëniet mes qeverisë dhe biznesit privat fshihen pas termave të zbukuruara si “dhuratë”, ndërsa në realitet krijojnë varësi dhe komprometojnë interesin publik.