Nga bisedat e SkyECC del një skemë e ftohtë: porositës, ndërmjetës, ekzekutor dhe plan për të goditur edhe brenda qelive. Në qendër të dosjes, emrat që përsëriten: Aurel Hoxha si porositës, Saimir Kolaveri si ura e komunikimit, dhe Sabah Nuzi (Sabi) si krahu i dhunës që del nga hijet sa herë përmendet zhdukja e Klevis Lleshit. Pista çon deri te Agim Pepa, i dënuar me përjetë, i përmendur në biseda si “zgjidhje” për “punë” brenda burgut.
Hakmarrja Që U Bë “Punë” Me Pagesë
Në mesazhe shfaqet qartë logjika e “ekonomisë së vrasjes”: Aurel Hoxha kërkon mbyllje hesapesh, financon dhe koordinon; Saimir Kolaveri i kërkon garanci, verifikon kontaktet në burgje dhe e “thërret në tokë” kur e sheh se skenari tejkalon vijat e kuqe; Sabah Nuzi del si njeriu i terrenit — i gjaknxehtë, i armatosur, i gatshëm të kërcënojë me kallash dhe të djegë prova.
“Do t’i bie edhe shefit të Krimeve se ma ka nxirë jetën”, i shkruan Sabahu Aurelit, pasi pohon se BMW-në e ka djegur “se ishte bërë lumë me gjak” dhe se “Seat”-it i ka ndërruar tapicerinë.
Në anën tjetër, Aurel Hoxha tenton të “menaxhojë” panikun dhe të ruajë distancë formale nga ekzekutimi, duke e zhvendosur theksin te “punët” që “duhen mbaruar” dhe te “pushimet” jashtë vendit. Kolaveri i sjell realitetin: “Mos shiko ëndrra me sy hapur, i kemi këta jashtë njëherë.”
Plani “Brenda” — Agim Pepa Si Levë Për Dhunë Në Qeli
Nga bisedat, Agim Pepa përmendet si instrument i mundshëm për një atentat brenda burgut. Pse? Sepse shënjestra e konfliktit duket se është Arben Lleshi, i dënuar, dhe zinxhiri i hakmarrjes synon të mos ndalet tek kufijtë e rrugës. Kolaveri frenon: lidhjet “brenda” nuk janë të sigurta, rreziku është maksimal, prioritet janë “punët jashtë”.
Ky flirtim me dhunën në qeli tregon se rrjeti nuk kufizohet nga muret. Aty përplasen kultura e kodit të heshtjes me pëshpëritjet e frikës: pagese, ndërmjetësi, garanci — një mini-ekonomi krimi që kërkon të “operacionalizojë” edhe territoret e drejtësisë.
Sabahu, Kallashi Dhe Narrativa E Rreme
Bisedat tregojnë se Sabah Nuzi shkon i armatosur me kallash në lokalin “Koliqi” dhe kërcënon ata që përmendin emrin e tij pas lajmit për zhdukjen e Klevis Lleshit. Paralelisht, ai fabrikoi një narrativë: “Klevisi ka ikur në Greqi”, “u pa në Sarandë”. Qëllimi? Të vonojë hetimin, të mjegullojë pistat, të largojë dyshimet dhe të shtypë me panik çdo zë.
Kur “zërat” shtohen, Sabahu nis lovizje për të goditur komentues dhe madje shprehet se do të “bjerë” edhe shefin e Krimeve, “se i ka nxirë jetën”. Kjo është tabloja e një agresori që e ushqen veten me adrenalinë dhune, por edhe e një zinxhiri që i njeh mirë dobësitë e sistemit.
Dajat, Kamerat Dhe Presioni: “Po I Themi Si Shumë Po Flet…”
Përballë kësaj errësire, familja Lleshi — veçanërisht dajat — bëjnë gjënë e vetme të drejtë: ndjekin kamerat, kqyrin itineraret, pyesin e kontrollojnë. Kjo alarmon rrjetin. Në biseda përmendet qartë Qemal Dedja; sabotimi i kërkimeve bëhet prioritet: “Po i themi si shumë po flet, se të erdhi radha… ‘Papi’ le t’ua çojë fjalën andej sipër.” Kërcënimi nuk është rastësor: është metodë.
Zbardhja E Gjurmëve: Djegie, Tapiceri, Panik
Detajet teknikë flasin: djegia e BMW-së “se ishte bërë lumë me gjak”, ndërrimi i sediljeve të pasme të “Seat”-it, “lyerja” për të fshehur çdo pikë. Këto nuk janë improvizime; janë protokolle të njohura të pastrimit të provave. Kur paniku rritet, Kolaveri i lutet Aurelit të qetësojë Sabahun: “Ky pi mall shumë dhe është çakmak… me kismet ta dërgoj andej ku jam vetë.”
Pse Kjo Dosje Është Alarmi Që Nuk Duhet Të Heshtë
Kjo histori s’është thjesht për hakmarrje. Është për kapacitetin e rrjeteve që:
- Përdorin platforma të enkriptuara për urdhra, pagesa e prova (foto të trupit, koordina, vula “mbarimi pune”);
- Intimidojnë publikun me armë e me “fjalë”;
- Dez-informojnë me skenarë “Greqi/Sarandë”;
- Shtrijnë dorë në struktura “brenda” qelive për “punë” të tjera.
Kjo do hetim forenzik dixhital të fortë, bashkëpunim ndërkombëtar, mbrojtje dëshmitarësh dhe zero tolerancë ndaj çdo tentativë korrupsioni apo presioni ndaj hetuesve. Ndryshe, “ekonomia e vrasjes” do vazhdojë të blejë heshtje — dhe shoqëria do të paguajë çmimin.
Çfarë provojnë bisedat e SkyECC në këtë rast?
Tregojnë strukturë: porositës, ndërmjetës, ekzekutor; planifikim brenda e jashtë burgut; pastrim provash dhe dezinformim publik.
Pse përmendet Agim Pepa?
Si levë e mundshme për një vrasje brenda qelisë — një sinjal se rrjeti kërkon penetrim edhe në hapësira ku ligji duhet të jetë absolut.
Si u tentua fshehja e provave?
Me djegie mjeti (BMW), ndryshim tapicerie te “Seat”-i, lyerje dhe kontroll “pikash” — të gjitha klasike në pastrimin e skenës.
Pse u përhap narrativa “Greqi/Sarandë”?
Për të vonuar hetimin, për të shpërqendruar pistën kryesore dhe për të ulur presionin mbi autorët.
Çfarë duhet bërë që raste të tilla të mos përsëriten?
Forcim i forenzikës dixhitale, koordinim me agjenci jashtë vendit, mbrojtje për familjarët e viktimave, sanksione shembullore për çdo kërcënim apo tentativë korrupsioni ndaj hetuesve.