Një javë luftë me jetën përfundoi sot tragjikisht për 15-vjeçarin Erjon Boba, i cili u godit me thikë në gjoks nga një bashkëmoshatar vetëm 14 vjeç. Mjekët e Traumës njoftuan se, pavarësisht përpjekjeve të vazhdueshme, plagët e thella që prekën zemrën nuk mundën të përballonin dëmtimin fatal. Shqipëria humbi sot një fëmijë — dhe humbi në heshtje.
Ky nuk është thjesht një konflikt mes dy adoleshentësh. Është një pasqyrë e errët e një realiteti që po shfaqet me ritme alarmante:
dhuna mes të miturve po shpërthen atje ku shoqëria ka dështuar të ndërhyjë.
Sipas të dhënave policore, gjithçka nisi nga komentet fyese në rrjetet sociale. Ofendimet u zhvendosën në shkollë, pastaj në telefon, dhe më pas në atë që duhej të ishte një sqarim mes dy fëmijësh. Por në vend të sqarimit, u përdor thika. Në vend të fjalës, u zgjodh arma. Në vend të ndërhyrjes nga të rriturit, pati heshtje.
Të dy djemtë ishin Nxënës të “Dom Nikollë Kaçorri” në Durrës. Njëri sot nuk jeton më; tjetri ndodhet në pranga, me jetën e tij të shkatërruar që në moshën 14-vjeçare. Të tjerët, bashkëmoshatarët që panë dhe dëshmuan, u morën në pyetje në prani të psikologut — si dëshmitarë të një kapitulli të zi që nuk duhet të ishte pjesë e fëmijërisë së tyre.
Por pyetja që lind nuk është thjesht “si ndodhi?”, por “si arritëm deri këtu?”.
Si është e mundur që një koment në rrjete sociale kthehet në krim? Ku janë prindërit? Ku është shkolla? Ku janë mekanizmat e parandalimit? Kush i mëson këta fëmijë se krenaria mbrohet me armë dhe jo me fjalë?
Kjo tragjedi duhet të shërbejë si alarm kombëtar. Sepse sot ishte Erjoni. Nesër, nëse vazhdojmë me të njëjtën heshtje, do të jetë një tjetër fëmijë. Dhe një tjetër.
Kjo nuk është histori krimi.
Është histori dështimi shoqëror.
Dhe nëse nuk reagojmë sot, do të kemi shumë më tepër se një viktimë për të qarë — do të kemi një brez të tërë të humbur.