Më 8 shkurt të vitit 2000, në Peschiera del Garda, dy prindër nga Shkodra, të emigruar në Itali, do të sillnin në jetë një fëmijë dhe do t’i vendosnin emrin Marash. Në atë vend, do të niste dhe pasioni i Marash Kumbullës për futbollin, një nga sportet më të preferuara në botë.
Pasi kaloi të gjitha skuadrat zinxhirë të Veronës, më 25 gusht të 2019, mbrojtësi 21 vjeçar do të bënte debutimin në Serie-A me fanellën e klubit verdheblu.
Pasi u shndërrua në një ndër futbollistët më të mirë të skuadrës së Veronës, më 17 shtator të 2020, Kumbulla firmosi me klubin e Romës.
Me 22 ndeshje në të gjitha kompeticionet, mes Covid-19, dëmtimeve e zgjedhjeve të trajnerit Fonseca, mbrojtësi shqiptar arriti të përshtatej më së miri tek skuadra italiane.
Së fundmi, Kumbulla ka dhënë një intervistë të gjatë për “La Gazzetta dello Sport”, ku ka folur për Shqipërinë, ambiciet për të ardhmen dhe për jetesën në Romë.
“ Unë me të vërtetë dua të jem një shembull, për të ndihmuar shumë shqiptarë që jetojnë në Itali. Dua të bëhem shembull për shumë të rinj ”.
Si ndiheni të përfaqësoni pak Shqipërinë?
Unë jam lindur dhe rritur në Itali, kam kulturë italiane brenda meje dhe jam i lumtur për këtë. Por në shtëpi, sigurisht, kam fituar edhe atë shqiptare.
Duke jetuar në distancë, keni pasur ndonjëherë probleme integrimi në shoqërinë e vendit tuaj?
Asnjëherë. Edhe pse familja ime është me origjinë nga Shkodra, në veri të Shqipërisë. Unë jam rritur në Itali, por e mësova gjuhën nga prindërit e mi.
A e ndjeni distancën nga vendi juaj?
Asnjëherë nuk jam ndjerë larg, edhe tani që kam më pak kohë për të shkuar në Shqipëri për shkak të angazhimeve. Si fëmijë shkoja me pushime, qëndroja me gjyshërit për një muaj e gjysmë, ishte bukur.
A mund të na flisni për vendin tuaj të Shqipërisë?
Vitet e para që shkova në Lezhë, në det, gjyshërit ishin zhvendosur atje. Pastaj morëm një shtëpi në Shkodër dhe jetuam më shumë në qytetin e origjinës. Qytet i veçantë.
Duke folur për Covid, e përjetuat atë në lëkurën e saj. A do të jemi fitimtarë në këtë betejë?
Një përvojë e keqe, megjithëse nuk isha keq, thjesht isha pak i lodhur ditët e para. Por me mbi njëqind mijë të vdekur, është e qartë se është një nga momentet më të këqija në historinë e Italisë. Herët ose vonë do të dalim prej kësaj situate, kur nuk e di. Por kam ndjesinë se zgjidhja e problemit nuk është aq afër sa shpresohej.
Bota e futbollit gjithashtu do të ndryshojë: më pak investime, më pak para për të gjithë …
Covid e ka kthyer botën përmbys, jo vetëm futbollin. Kjo tashmë është parë në merkaton e fundit, me pak transferime dhe pak investime krahasuar me të kaluarën.
A e ndjen përgjegjësinë të jesh një pikë referimi për shqiptarët?
Po, por nuk e mendoj shumë. Përgjegjësia ndonjëherë mund t’ju çojë të bëni gabime, është më mirë të mos mendoni për të. Kur ka më pak presion, gjithçka është më mirë.
Kualifikueset për në “Katar 2022” do të nisë së shpejti. Shqipëria nuk ka shkuar kurrë në një Kupë Bote …
Është ëndrra ime. Ne jemi një vend i vogël, qëllimi është i vështirë. Por ne shqiptarët jemi të fortë, një popull patriot, arrijmë ta plotësojmë boshllëkun me karakterin dhe dëshirën për të mbërritur.
Zhvendoja në kryeqytetin e Italisë, Romë?
“Në fillim kam luftuar, qyteti është i madh. Pastaj në Verona nuk kam jetuar as në qendër, por në periferi. Është një botë krejt tjetër: përvoja e parë jashtë shtëpisë, hera e parë që ndërrova skuadra. Në fillim ishte e komplikuar, por tani ndihem si në shtëpi “. Pastaj në lidhje me Fonseca: “Ai më ndihmoi shumë të rritesha.
E ardhmja?
“Unë jam i ri. Mundohem të jap më të mirën time, duke ditur se mund të përmirësohem. Por një nga ëndrrat e mia të mëdha është të bëhem një kolonë kryesore e Romës, të ndihmojë ekipin të fitojë tituj.
