Shoqëria shqiptare është gjendur ditët e fundit në një udhëkryq, duke u përballur me pasojat e një tragjedie zemërthyese – siç ishte vetëvrasja e nënës me katër fëmijë, pas bullizmit të përsëritur në rrjetet sociale dhe presionit të bashkëshortit të vet, i cili ditën e sotme është arrestuar si i dyshuar për shtytjen e saj në vetvrasje. Ky incident, i ndodhur në qytetin bregdetar të Durrësit, ka nxitur një debat kombëtar, ku është përfshirë edhe kryetarja e parlamentit Lindita Nikolla, e cila ka bërë aludime se liria e tepruar e medias në vendin tonë mund të ketë pasur deri diku gisht në ngjarjen e hidhur të përmendur më sipër.
Përgjigja e Nikollës ndaj kësaj tragjedie është shumëdimensionale. Nga njëra anë, ajo përfaqëson një reagim thellësisht njerëzor ndaj një humbjeje të paimagjinueshme për një familje. Thirrja e saj për drejtësi dhe ngushëllimet për familjen e prekur jehojnë me dhimbjen kolektive të një kombi. Nga ana tjetër, deklarata e saj për një legjislacion më të rrepë për mediat online dhe ndryshime në kodin penal në lidhje me krimet kibernetike ngre pyetje kritike rreth balancës delikate midis garantimit të sigurisë publike dhe ruajtjes së lirisë së fjalës.
Në qendër të këtij shkrimi është përpjekja e një qeverie për të naviguar në ujërat e vështira të peizazhit modern medial. Masat e që mund të merren, edhe pse ende jo të njohura, në dukje janë një përgjigje e drejtpërdrejtë ndaj tragjedisë, mund të interpretohen si oportuniste, duke shfrytëzuar ndjenjat publike për të forcuar kontrollin shtetëror mbi diskursin dixhital. Rreptësimi i ligjeve rreth mediave online dhe krimet kibernetike, pavarësisht se justifikohen si të nevojshme për të parandaluar tragjedi të ardhshme, rrezikojnë të kalojnë në kategoritë e censurës dhe shtypjes së lirisë së shprehjes.
Kështu, ky incident po përpiqet që të përdoret si katalizator, përmes të cilit qeveria shqiptare hidhet në sulm të hapur ndaj lirisë së medias. Balanca delikate që duhet të ruhet është ajo e mbrojtjes së qytetarëve nga rreziqet e dukshme të bullizmit kibernetik dhe garancive ligjore që media, të mbetet një hapësirë e lirë dhe e papenguar për diskursin publik. Ndryshimet e propozuara ligjore mund të vendosin një precedent për mënyrën se si shprehja në botën dixhitalae do të trajtohet në Shqipëri, duke ndikuar potencialisht në vetë strukturën e demokracisë ende të brishtë të vendit.
Më tej, ky skenar nxit një reflektim më të gjerë mbi mënyrën se si qeveritë në të gjithë botën përgjigjen ndaj krizave dhe çështjeve shoqërore. Lehtësia me të cilën një qeveri mund të shfrytëzojë emocionet publike pas një tragjedie për të avancuar politika potencialisht kufizuese është një shqetësim global. Ky fakt nënvizon nevojën për një diskurs publik vigjilent, të informuar dhe kritik, veçanërisht në kohë të trazirave emocionale.
Në përfundim, edhe pse tragjedia në Durrës kërkon një përgjigje të fortë për të mbrojtur individët nga ngacmimi online, është jetike që kjo përgjigje të mos vijë në kurriz të lirisë së medias. Veprimet e qeverisë shqiptare në ditët në vijim do të jenë një tregues i qartë i angazhimit të saj për të balancuar këto dy aspekte kritike të një shoqërie të shëndetshme./Eridar Ismailago
*Ky është një shkrim ekskluziv aktualitet.al, i cili mund të ripublikohet duke cituar burimin dhe autorin origjinal.