Shpërndarja e 100 milionë eurove për pensionistët nga qeveria shqiptare është një akt që, në pamje të parë, duket i drejtuar për të ndihmuar një kategori të brishtë të shoqërisë. Megjithatë, mënyra se si kryeministri Edi Rama e trajtoi këtë moment ka ngjallur debat mbi sinqeritetin e këtij veprimi dhe efektivitetin e qasjes së tij për të adresuar një krizë të thellë sociale.
Një veprim i mirëpritur, por i vonuar
Në një vend ku çmimet e produkteve bazë janë rritur ndjeshëm dhe pensionet janë përballur me një indeksim të kufizuar, shpërblimet e fundvitit janë një ndihmë e domosdoshme për pensionistët. Por kjo masë, që mbetet thjesht një ndihmë e përkohshme, nuk adreson problemin thelbësor: mungesën e një politike të qëndrueshme për përmirësimin e kushteve të jetesës së më të moshuarve.
Për më tepër, shpërblimet janë shpallur në një moment kritik, kur qeveria po përballet me protesta dhe pakënaqësi në rritje nga pensionistët. Në vend që të shihen si një gjest altruist, shumë kritikë i kanë interpretuar si një lëvizje politike për të qetësuar tensionet dhe për të rikuperuar mbështetjen e kësaj shtrese përpara zgjedhjeve të ardhshme.
Retorika e konfliktit në një ditë pozitive
Në fjalimin e tij, Rama nuk u ndal vetëm në shpalljen e lajmit të mirë, por zgjodhi një qasje konfliktuale, duke sulmuar kundërshtarët politikë dhe ata që, sipas tij, po mashtrojnë publikun me premtime të pamundura. Kjo retorikë, e mbushur me terma si “Sude” dhe “varrmihës,” jo vetëm që polarizon më tej debatin publik, por gjithashtu largon vëmendjen nga nevojat reale të pensionistëve.
Kritikët theksojnë se kjo qasje agresive shfaq një mungesë ndjeshmërie ndaj shqetësimeve të shtresës së moshuar dhe thekson qasjen e Ramës për të krijuar përherë një “armik” për të mobilizuar mbështetësit e tij.
Një shtresë në vështirësi të thellë
Pensionistët shqiptarë përballen me kushte jetese të vështira. Për një pjesë të mirë të tyre, pensionet janë të pamjaftueshme për të përballuar kostot e rritura të energjisë, ushqimeve dhe ilaçeve. Ndërkohë, shumë prej tyre ndihen të përjashtuar nga politikat qeveritare që shpesh favorizojnë sektorë të tjerë.
Indeksimi i pensioneve me vetëm 4 mijë lekë është parë si i papërshtatshëm në raport me inflacionin. Protestat e fundit, të organizuara nga grupe si Lëvizja Bashkë, kanë treguar se kjo shtresë, dikur një bazë e fortë mbështetëse për Partinë Socialiste, po bëhet gjithnjë e më e zëshme në kërkesat e saj për politika më të drejta sociale.
Pasojat politike dhe ekonomike
Shpërndarja e 100 milionë eurove për pensionistët është një masë që, megjithëse mund të ndihmojë përkohësisht në uljen e tensioneve, krijon pyetje mbi burimet e saj financiare dhe ndikimin e saj afatgjatë në buxhetin e shtetit. A janë këto fonde pjesë e një planifikimi të mirëfilltë ekonomik, apo një veprim emergjent për të blerë kohë politike?
Nga ana tjetër, opozita ka shfrytëzuar momentin për të kritikuar qeverinë, duke e akuzuar për mungesë vizioni dhe keqmenaxhim të fondeve publike. Premtimet e tyre për një minimum jetik prej 200 euro dhe rritje të konsiderueshme të pensioneve kanë gjetur mbështetje mes një pjese të madhe të pensionistëve të zhgënjyer.
Nevoja për reforma të qëndrueshme
Shpërblimet e njëhershme nuk mund të zëvendësojnë reformat e nevojshme për të përmirësuar cilësinë e jetesës së pensionistëve. Politikat afatshkurtra, të shoqëruara me retorikë përçarëse, rrezikojnë të thellojnë hendekun midis qeverisë dhe qytetarëve.
Qeveria duhet të fokusohet në rritjen e pensioneve bazuar në një indeksim realist të kostove të jetesës, përmirësimin e shërbimeve sociale dhe krijimin e një sistemi që garanton një jetë dinjitoze për më të moshuarit. Vetëm kështu mund të ndërtohet një marrëdhënie e qëndrueshme dhe e bazuar te besimi me këtë kategori të shoqërisë.