Kryeministri Edi Rama vazhdon të përdorë retorikën e premtimeve për të mbuluar boshllëkun e rezultateve të tij pas 12 vitesh në pushtet, 8 prej të cilave me shumicë absolute dhe pa asnjë aleat. Në një takim të fundit me ish-punonjës të Policisë së Shtetit dhe institucioneve të tjera, Rama foli për rritjen e pensioneve si një objektiv të ri të qeverisë, por një pyetje e thjeshtë lind: Pse ky diskutim fillon tani, pas më shumë se një dekade qeverisjeje?
Premtime që përsëriten pa rezultate
Për ata që e kanë ndjekur karrierën politike të Edi Ramës, premtimet e tij për pensionistët nuk janë as të reja dhe as befasuese. Gjatë çdo fushate elektorale, qeveria e tij ka përdorur bonuset e fundvitit dhe plane të papërcaktuara për rritjen e pensioneve si një kartë politike për të tërhequr votat e një prej kategorive më të ndjeshme të popullsisë. Megjithatë, realiteti ka treguar se këto janë vetëm lëvizje të përkohshme dhe pa ndonjë strategji afatgjatë.
Në fjalën e tij, Rama përmendi “rritjen e buxhetit për pensionet” dhe “bonuset e përvitshme” si shenja të një ekonomie që, sipas tij, po lulëzon. Por këto deklarata bien ndesh me përvojën e përditshme të mijëra pensionistëve që mezi arrijnë të përballojnë kostot e jetesës, të cilat janë rritur ndjeshëm gjatë viteve të fundit.
Një ekonomi që lulëzon vetëm në fjalimet e qeverisë
Rama deklaroi se paga mesatare në Shqipëri ka arritur në 968 euro dhe pritet të kalojë 1,000 euro në tremujorët e ardhshëm. Ky pretendim tingëllon si një propagandë për ata që jetojnë me më pak se 200 euro në muaj, shumica dërrmuese e pensionistëve në vend. Nëse ekonomia vërtet po lulëzon, pse nuk ka pasur një rritje reale dhe të qëndrueshme të pensioneve gjatë këtyre 12 viteve?
Realiteti është se qeveria shqiptare vazhdon të mbështetet në të ardhura nga remitancat e emigrantëve dhe në formalizimin e sektorëve të vegjël të ekonomisë. Investimet e mëdha mungojnë, borxhi publik mbetet në nivele alarmante, dhe pabarazia ekonomike është thelluar. Rritja e pagave në sektorin privat, e përmendur nga kryeministri, është më shumë rezultat i presionit të tregut të punës nga largimi masiv i shqiptarëve sesa i politikave të suksesshme qeveritare.
Pensionistët, premtim i përhershëm por i paplotësuar
Nëse qeveria e Ramës kishte një strategji reale për përmirësimin e pensioneve, pse kjo çështje nuk është adresuar gjatë mandateve të tij të mëparshme? Përgjigjja është e thjeshtë: pensionistët janë përdorur si një kartë politike, e cila hidhet në tavolinë sa herë që është e nevojshme për të tërhequr vëmendjen dhe për të devijuar debatin publik nga dështimet e tjera.
Rama flet për “sfidën e pensioneve” si një problem që përballet çdo vend, por nuk pranon të pranojë përgjegjësinë për mungesën e reformave reale në këtë sektor. Në fakt, pas 12 vitesh, pensionistët meritojnë më shumë se thjesht premtime dhe bonuse sezonale; ata meritojnë një strategji afatgjatë dhe të mirëplanifikuar që adreson realitetin e tyre të vështirë ekonomik.
Skepticizmi ndaj retorikës së Ramës
Pas më shumë se një dekade në pushtet, është e vështirë të besohet se qeveria Rama do të realizojë një reformë të mirëfilltë për pensionistët. Historia e tij politike është e mbushur me premtime të paplotësuara, nga infrastruktura e deri te shëndetësia falas.
Pensionistët dhe qytetarët shqiptarë në përgjithësi duhet të jenë skeptikë ndaj çdo premtimi që nuk mbështetet nga një plan konkret dhe i detajuar. Sepse, siç ka treguar koha, qeveria Rama është e aftë të flasë me entuziazëm për një të ardhme të ndritur, por pa ofruar rrugën për ta arritur atë.
Shqiptarët nuk kanë nevojë për një tjetër fjalim të bukur nga kryeministri. Ata kanë nevojë për veprime konkrete dhe të prekshme që i japin fund retorikës boshe dhe tregojnë një angazhim të vërtetë për të përmirësuar jetën e tyre. Pas 12 vitesh në pushtet, koha për justifikime ka kaluar.