Në skenën e zymtë të politikës shqiptare postkomuniste, Myslym Murrizi shfaqet si një figurë groteske: asnjëherë i denjë për të ndërtuar diçka të vetën, gjithmonë i gatshëm për të sharë të gjithë dhe gjithçka. Një personazh barcaletash që ka kaluar nga një “kënd i humorit” politik, tek një figurë që me ironi, sarkazëm dhe nerva të prishura, përpiqet të mbijetojë duke i rënë më fort tryezës së opozitës, në shpresë se dikush do t’i hedhë një kockë.
Nga deputet i rastësishëm, në moralist i rremë
Murrizi nuk mbajti kurrë një peshë reale në vendimmarrje. I mbijetuar i rastësive elektorale, i vendosur aty më shumë për inercinë e listave sesa për ndonjë besim popullor, ai sot shfaqet si moralisti i opozitës së rreckosur. Por morali i tij nuk ushqehet nga bindja apo vizioni, por nga mllefi i një njeriu që nuk kapi gjë për vete.
Retorika e lodhur e “antipazarit”
Në forumet dhe shkrimet e tij, Murrizi përdor një gjuhë prej fshatari të zemëruar që sheh “pazaret” e mëdhenj nga larg dhe mallkon pse nuk ishte edhe ai pjesë e tyre. Ai flet për “qokën” e deputetëve, për “qerasjen” me grupe parlamentare, për korrupsionin e partive, por gjithçka e bën me një ironi të hidhur që nuk ngjall besim. Sepse në fund të fundit, askush nuk i beson një politikani që ka qenë aty për vite, ka parë, ka ditur, ka përfituar – e tani shfaqet si i papërlyer.
I lidhur me të njëjtin rreth vicioz
Murrizi e shan Sali Berishën, e thumbon Ilir Metën, tallet me Lulzim Bashën, e kthen në komedi Edi Ramën – por në të vërtetë është i lidhur pazgjidhshmërisht me të njëjtën kastë politike që ai shan. Ai është një prej tyre, thjesht më i pafat, më i varfër në pazare, dhe më i zhurmshëm në mllef.
Hokatari i politikës, pa asnjë ofertë
Në vend që të kishte ndërtuar një alternativë, Murrizi zgjodhi rrugën e bejtexhiu, të shakaxhiut politik, të atij që bën ironi në çdo dalje publike, sikur të ishte komentator futbolli e jo deputet i zgjedhur. Ironia e tij nuk ka forcë për të ndryshuar asgjë; ajo është vetëm një shfryrje personale që i ngjan një “këngë kafenesh” për të kaluar kohën.
Përfundim: Një figurë e dështuar
Myslym Murrizi mbetet një figurë e dështuar e politikës shqiptare. Nuk kapi dot as pushtet, as respekt, as përkrahës realë. Ajo që i mbeti është gjuha e sherrit dhe ironisë, e cila sot nuk e bën më as interesant, por e kthen në një karikaturë të politikës postkomuniste – një shembull i gjallë i asaj race politikanësh që Shqipëria duhet ta ketë lënë pas prej kohësh.