Deputetja e Partisë Socialiste, Ilva Gjuzi, ka marrë pjesë në mbledhjen e Komisionit për Burimet Natyrore, Infrastrukturën dhe Zhvillimin e Qëndrueshëm, e shoqëruar nga foshnja e saj. Pamja e saj me fëmijën në krah u përshëndet nga kolegët, përfshirë edhe kryetaren e komisionit, Anila Denaj, e cila e cilësoi këtë si një gjest në frymën e zhvillimit të qëndrueshëm dhe barazisë gjinore.
Megjithatë, ky episod ka ngjallur diskutime dhe reagime të ndryshme. Në Shqipëri, ku shumë gra përballen ende me diskriminim në vendin e punës për shkak të shtatzënisë apo lejes së lindjes, shfaqja e një deputeteje në komision me foshnjën në krah shihet nga kritikët si një mesazh i dyfishtë. Për gratë e zakonshme, të cilat shpesh pyeten në intervista pune për planet e tyre për të pasur fëmijë, apo që përballen me largime të padrejta nga puna pas lindjes, ky lloj shembulli politik nuk reflekton realitetin e tyre.
Në vend që të shihet si një akt emancipues, rasti i Gjuzit rrezikon të interpretohet si një gjest i kujdesshëm propagandistik i pushtetit, i cili përdor kauzën e barazisë gjinore më shumë për imazh sesa për të ndryshuar situatën në terren. Pyetja mbetet e hapur: a do të kishte të njëjtin trajtim një punonjëse e zakonshme e administratës shtetërore nëse do të merrte foshnjën e saj në punë? Përgjigjja, fatkeqësisht, duket e parashikueshme.
Në fund, ndërsa deputetja socialiste paraqitet si simbol i balancimit mes rolit të nënës dhe politikës, realiteti i shumicës së grave shqiptare tregon se barazia gjinore nuk arrihet me një foto në komision, por me politika konkrete që garantojnë mbrojtje dhe mundësi të barabarta për të gjitha.