Banorët e Qarkut Vigo në Indiana kanë një dhunti. Mepërjashtim të dy rasteve në vitin 1908 dhe 1952, çdo kandidat për të cilin kanë votuar që nga viti 1888, ka fituar në zgjedhjet presidenciale amerikane.
Si rezultat, ndjenja midis votuesve të Qarkut Vigo mund t’i ofrojë botës një dritare në rezultatin e zgjedhjeve presidenciale të SHBA-së, të cilat do të mbahen më 3 nëntor, raporton BBC.
Për Susan dhe Terry Hayhurst, zotërimi i një ferme 1,700 hektarë nuk i ka ndaluar ata të udhëtojnë nëpër botë. Ata kanë qenë në Evropë për punë dhe pushime gjersa vajza e tyre 25-vjeçare, Hayley është duke studiuar modën në Londër.
Dhe kur bëhet fjalë për politikën, për ta Donald Trump është bileta e vetme në qytet.
Terry posedon ferma të misrit dhe sojës në jugperëndim të qarkut dhe mban dy duzina bagëti në Hereford. Shteti i Indianas është një eksportues kryesor i fasuleve të sojës, rreth gjysma e të cilave shkon në Kinë.
Ai mendon se presidenti ka bërë një punë jashtëzakonisht të mirë, “Ne kemi shumë kohë që Shtetet e Bashkuara pranojnë këto vende të tjera. Por unë mendoj se jemi shumë më mirë tani me marrëdhëniet tona me Kinën”.
Hayhurst mendon se pjesa tjetër e Amerikës ndonjëherë harron rolin thelbësor të ashtuquajturin “vend fluturimi” – pjesë të SHBA-së shumë amerikanë i shohin vetëm lart nga sedilja e aeroplanit të tyre.
“Ne nuk jemi kunguj të vendit; ne nuk jemi njerëz që ecin me tuta”, thotë ajo duke shtuar se “Bujqësia është biznes i madh”.
I ndodhur në brigjet e lumit Wabash, Qarku Vigo ka një ndarje mjaft të barabartë të banorëve rural dhe urban. Popullsia më konservatore është e ekuilibruar nga disa kolegje dhe universitete të rrethuara me qarkun, përfshirë Universitetin Shtetëror të Indianas, që priren të jenë më liberalë.
Qarku Vigo ka dinamika të tjera të pazakonta të votimit. Ndërsa Trump fitoi lehtësisht zgjedhjet paraprake të republikanëve në vitin 2016, nuk kishte asnjë fitues të qartë në anën e demokratëve, ku votat u ndanë midis kandidatëve – Hillary Clinton dhe Bernie Sanders.
Për më tepër, vija që ndan republikanët nga demokratët këtu shpesh është e paqartë – nuk është e pazakontë për politikanët lokalë që të ndërrojnë partitë, pa shumë reagime. Kjo sepse votuesit kanë prirjen të zgjedhin individë mbi partinë. Por rezultatet nga zgjedhjet lokale në 2016 dhe 2018 sugjerojnë që njerëzit po ndryshojnë besnikërinë më rrallë tani.
Rezultati mund të vjen tek votuesit si 23-vjeçarja Kyla Brown, e cila u diplomua në biologji në Institutin e Teknologjisë Rose-Hulman, majin e kaluar. Pavarësisht stileve dhe mesazheve të kundërta që vijnë nga kampet Trump dhe Biden, ajo ende nuk ka vendosur se për kë do të votojë muajin tjetër.
“Është një vendim shumë i vështirë sepse të dy zgjedhjet tona nuk janë ideale,” thotë ajo. “Është disi e mahnitshme që jemi aty ku jemi dhe kemi kandidatët që kemi.”
Administrata Trump është kritikuar në disa lagje për ndërprerjen e bisedimeve stimuluese me demokratët javën e kaluar që mund të kishin ndihmuar pronarët e bizneseve të vogla të zhveshura nga paraja që po rriheshin nga kufizimet e shkaktuara nga virusi.
Ai ka bërë fushatë si kandidat për rendin dhe ligjin ndërsa i quajti protestuesit e Jetës së Zezë “një simbol të urrejtjes” dhe duke pretenduar – në mënyrë të rreme – se Joe Biden do të shlyente zbatimin e ligjit.
Por kur bëhet fjalë për zgjedhjen e politikanëve, vërtetësia më shumë sesa ligji dhe rendi është përparësia për pronaren Senka Delich. “Trump nuk është një politikan; ai nuk është i lëmuar. Ai është i vërtetë,” thotë ajo. “Ai do të thotë gjëra që ti do të thuash, ose unë do të them nëse çmendem”, pohoi Delich.
Delich thotë se ajo erdhi në Amerikë 27 vjet më parë nga ish Jugosllavia pasi burri i saj u vra në luftën e Bosnjës. Kur arriti për herë të parë, asaj iu desh të merrte rroba nga mbeturinat për të veshur veten dhe vajzat e saj.
Më e rëndësishmja, ajo thotë: “Trump e do vendin e tij”. Dashuria për vendin dhe mendjemprehtësia e perceptuar e presidentit për biznesin janë cilësi që e ndan Delich.
“Kam ardhur këtu pa asgjë; nuk kam folur anglisht. Tani kam dy restorante dhe një kafene. Unë punoj 16/17 orë në ditë; e dua atë,” thotë ajo. “Nëse doni të punoni, mund të keni [ëndrrën Amerikane].”
“Kjo është një parajsë”, përfundoi ajo.