Nga Neil M. Vora and Celine Gounder, The Hill
Që nga viti 1918, shtatë pandemi kanë shkaktuar vdekjen e mbi 70 milion njerëzve. Secila prej pandemive filloi nga një virus që u përhap nga kafshët, kryesisht nga bota e egër, tek njerëzit. Duke pastruar pyjet, duke tregtuar kafshë të egra dhe duke rritur kafshë shtëpiake në afërsi të botës së egër, ne kemi krijuar mundësi që viruset me potencial pandemik të kalojnë te njerëzit.
Përfundimi: Marrëdhënia jonë me natyrën është shkëndija që ndez pandemitë.
Asambleja Botërore e Shëndetësisë do të ketë mundësinë të thyejë këtë cikël kur të mblidhet më 24 maj . Delegatët do të takohen mes thirrjeve të shumta për një arkitekturë të re globale shëndetësore, një që do të minimizonte shanset për një tjetër pandemi.
Sidoqoftë, bota është shumë e shqetësuar se agjenda e përkohshme e asamblesë nuk përmban në mënyrë të qartë planet për të adresuar pse viruset po përhapen gjithnjë e më shumë nga bota e egër te njerëzit, raporton abcnews.al
Në vend të kësaj, agjenda e përkohshme duket se thekson iniciativat e gatishmërisë dhe reagimit pasi virusi është përhapur. Megjithëse pa dyshim, këto janë të njëjtat fusha në të cilat tradicionalisht është përqendruar më tepër edhe sektori i shëndetit publik. Shumë ekspertë të shëndetit publik kanë supozuar se viruset do të përhapen në mënyrë të pashmangshme nga bota e egër te njerëzit.
Duke bërë një sjellje të tillë reaktive, ne injorojmë shkencën dhe vendosim jetën tonë në rrezik. Përvoja nga Ebola në Zika na ka treguar se se vendosja e të gjitha vezëve në shportën e “gatishmërisë dhe reagimit” është një recetë për dështimin, sepse sëmundjet infektive befasojnë vazhdimisht.
Ne gjithashtu duhet të investojmë në parandalimin e pandemive në burime (domethënë, parandalimin e përhapjes), sepse mjetet e gatishmërisë dhe reagimit që kemi sot, edhe nëse modernizohen në një botë post-COVID-19, mund të mos funksionojnë për një sëmundje tjetër, raporton abcnews.al
Marrim si shembull COVID-19. Vendet e pasura që kanë investuar në gatishmërinë dhe përgjigjen ndaj pandemive për vite me radhë u kapën në befasi nga COVID-19. Ata shpresuan te vaksinat pasi vunë re se ndërhyrjet jo-farmaceutike nuk arritën të mbajnë në kontroll COVID-19.
Fatkeqësisht, ekspertët kanë rënë dakord se arritja e imunitetit global të tufës nuk ka gjasa të ndodhë së shpejti, sepse një pjesë e popullsisë ende nuk ka qasje në vaksina. Nëse jemi me fat sa të arrijmë imunitetin global të tufave, përsëri rrezikojmë rrezikun e një varianti të ri SARS-CoV-2, i cili është rezistent ndaj vaksinave.
Gjatë takimit të tyre, delegatët në Asamblenë Botërore të Shëndetësisë duhet të mbështesin një strategji që lidh shëndetin publik me natyrën dhe të angazhohen për të punuar me agjencitë partnere për të adresuar faktorët e përhapjes.
Ata duhet të kërkojnë burime drejt një iniciative gjithëpërfshirëse pandemike që përfshin parandalimin përveç gatishmërisë dhe reagimit dhe të pranojnë se vetëm Organizata Botërore e Shëndetësisë nuk është përgjegjëse për udhëheqjen e botës në parandalimin e pandemisë.
Përkundrazi, parandalimi i pandemisë kërkon një qasje të qeverive të botës dhe të gjithë shoqërisë. Komuniteti global ka një mundësi unike që COVID-19 të jetë pandemia e fundit, por kjo mundësi do të mbyllet së shpejti por ne duhet të përpiqemi.
Në të kundërt, ne do të jemi në mes të një pandemie tjetër brenda një dekade. Zbatimi i kësaj skeme të re parandaluese pandemike do të sillte një sërë përfitimesh të tjera. Kur mbrojmë natyrën, ne përfitojmë nga uji më i pastër, ajri më pak i ndotur dhe bujqësia më produktive – të gjithë faktorët që i ndihmojnë njerëzit të jetojnë më gjatë dhe më të shëndetshëm.
Duke u përqendruar në pikat e nxehta për përhapjen e pandemive, ne gjithashtu mund të përmirësojmë kujdesin shëndetësor në komunitetet në nevojë. Dhe meqenëse pyjet tropikale thithin natyrshëm karbonin, mbrojtja e këtyre vendeve do të ngadalësonte ndryshimin e klimës, një kërcënim ekzistencial.
Mjekët besojnë se kanë detyrim moral për të parandaluar sëmundjet, jo vetëm për t’i trajtuar ato. Jeta e njerëzve varet nga aftësia e tyre për të korrigjuar gabimet pandemike të së kaluarës. (Sonila Backa-abcnews.al)