Nëse ka ndonjë vend në glob që mund të frymëzojë ndjesinë e mistereve, ky është Antarktida:Një fletë akulli e trashë, e ngrirë, shterpë, e dhëmbëzuar, dhe aq e madhe sa Shtetet e Bashkuara dhe Meksika të marra së bashku.
Miliona vite reshje dëbore, kanë krijuar kontinentin më të lartë, më të thatë, më të ftohtë, me më shumë erë në Tokë. Aty ndodhet 90 për qind e akullit të planetit, që në rast se shkrihet, do t’i ngrinte me 200 metra nivelet globale të detit. Për Antarktidën janë thënë shumë gjëra. Si për shembull se ajo strehon alienët, se aty kishte një bazë të fshehtë të nazistëve, se nën akullin e trashë ndodhen disa piramida edhe më të lashta se ato të Egjiptit, të ndërtuara po nga alienët, etj.
Por cilat nga këto janë pretendime faktike dhe cilat të trilluara? Duke nisur nga viti 2016, në internet bëri buje lajmi mbi “piramidat në Antarktidë”. Dhe pa dyshim, nga lart, por dhe nga anash imazhet duket sikur zbulojnë disa struktura piramidale të panatyrshme përgjatë fushave të Antarktikut, të tilla si ato afër Vargmalit Shakellton.
Artificialiteti i tyre u pretendua nga “eksperti i imazheve satelitore”Zhozef Uajt në serinë e dokumentarëve “Alienët e lashtësisë” në“History Channel”. Sipas tij piramidat u ndërtuan nga njerëzit në Antarktidë në të kaluarën e largët.
Nëse do të ishte e vërtetë, kjo do të kërkonte “rishikimin më të madh të historisë njerëzore të bërë ndonjëherë”, sikurse thekson Euronews në një analizë të tijin. Që kur u zbulua poleni në Antarktidë në vitin 2011, në kontinent ka një vëmendje të ripërtërirë nga ata që duan të besojnë në diçka përtej formacioneve themelore gjeologjike.
Dhe në disa aspekte, një interes i tillë ka kuptim. Antarktida është një vend shumë misterioz. Ajo qëndron larg syve të shumicës së njerëzve, është si sipërfaqja e Hënës, përveç atyre që jetojnë në Arktik. Dhe ashtu si Hëna, është një shënjestër e lehtë për hamendjet dhe teoricienët e konspiracionit. Sigurisht, në një moment të historisë Antarktida ka qenë e lirë nga akulli dhe dëbora. Por nuk ka qenë kështu për rreth 12 milion vjet. Një hartë e realizuar në mënyrë dixhitale në vitin 2019 nga Universiteti i Kalifornisë, tregonte formacionet e tokës nën akullin e trashë të Antarktidës.
Nëse piramidat do të ndërtoheshin në këtë kontinent, ato do të duhej të ishin ndërtuar në atë tokë, në një epokë kur paraardhësit tanë sapo kishin nisur të ecnin drejt në këmbë. Kjo do të thotë se një devijimi i çuditshëm i klimës, e bëri kontinentin të arritshëm për një periudhë kohe, apo për një civilizim njerëzor të panjohur, teknologjikisht të përparuar në të kaluarën tonë të largët.
Ose për alienët. Teoricientë si Graham Hankok, mendojnë se ky tranzicion ka ndodhur rreth 10.000 vjet më parë, në fund të Epokës së fundit Akullnajore, kur ky lloj civilizimi vdiq dhe e humbi historinë (për shkak të ndonjë katastrofe globale, sikurse hipotetizon Scientific American). Enigmat shtohen, e ndërsa një hartë 500-vjeçare e quajtur Harta e Piri Reis, e transkriptuar në vitin 1513 nga hartografi turk Hagi Ahmed Muhidin Piri nga hartat Ptolemaike të shekullit II-të, që e tregon Antarktidën e 6000 viteve më parë pa akull.
CBS News citon Erik Rignok, profesor i shkencës së sistemit të Tokës në Universitetin e Kalifornisë i cili pretendon se “Ky është thjesht një mal që duket si një piramidë”. Ai përmendi një majë të veçantë në malet Ellsuort, zbuluar për herë të parë nga aviatori Linkoln Ellsuorth më 23 nëntor 1935, përgjatë një vargu malor Antarktik të quajtur Heritage Range.
Ajo zonë është e njohur për fosilet e saj të periudhës kambriane nga 500 milion vjet më parë. Mauri Pelto, profesor i shkencës së mjedisit në Kolegjin Nikols në Masaçusets, thotë se “erozioni i shkaktuar nga procesi i ngrirje-shkrirjes”,mund të çojë në një formë malore dalluese, piramidale. Erozioni nga procesi i ngrirje-shkrirjes, ndodh kur bora ose uji mbushin të çarat brenda një mali gjatë ditës.
Kur bie nata dhe ulen shumë temperaturat, bora ngrin dhe zgjerohet, duke u shndërruar në akull. Akulli në zgjerim bën që të zgjerohen çarjet. Kur kjo ndodh vazhdimisht, çarje më të mëdha, mund të shkaktojnë prishjen e pjesëve të tëra të shkëmbinjve.
Nëse një mal duket i njëtrajtshëm në të katërta anët, nuk ka ndonjë shtresë shkëmbi që është më e vështirë të gërryhet sesa të tjerat. Materhorn në Alpet Zvicerane është një shembull i njohur i këtij fenomeni. Pra sigurisht, alienët dhe civilizimet antike tingëllojnë me siguri si shpjegime tërheqëse dhe krijojnë një trillim cilësor. Po piramidat në Antarktidë? Thjesht gjeologji, që gjithsesi ofron një pamje mjaft të bukur.