Kryeministri Edi Rama ka shmangur përballjen në Kuvend për gjobën prej mbi 130 milionë euro, që Shqipëria duhet t’i paguajë biznesmenit italian Francesco Becchetti. Ish-pronari i Agon Channel fitoi gjyqin në arbitrazh, një vendim që ka çuar në bllokimin e fondeve shqiptare në Belgjikë. Deputeti i PD-së, Gazmend Bardhi, kërkoi një interpelancë urgjente me kryeministrin për të sqaruar situatën, por Rama refuzoi duke vënë kushte të pazakonta.
Refuzimi i Ramës për t’u përballur në Kuvend
Në vend që të ofronte një shpjegim për humbjen e parave publike, Rama tha se nuk do të merrte pjesë në interpelancë derisa SPAK të përfundonte hetimet mbi akuzat e Bardhit për përfshirjen e Olsi Ramës, vëllait të tij, në trafik droge. Duke komentuar mbi këtë çështje, Rama deklaroi:
“Nëse im vëlla del trafikant, unë nuk do të jem më kryeministër, madje as person publik.”
Kjo qasje ka nxitur kritika të ashpra, duke theksuar se Kushtetuta e detyron kryeministrin të përgjigjet për interpelancat parlamentare, pa vendosur kushte.
Shkelje e detyrimit kushtetues
Sipas nenit 80 të Kushtetutës dhe nenit 97 të Rregullores së Kuvendit, interpelancat janë një detyrim kushtetues për qeverinë. Refuzimi i Ramës për t’u përballur me Bardhin është cilësuar si shmangie e llogaridhënies dhe një shkelje flagrante e të drejtave parlamentare.
Afera Becchetti: Skandal që thellon humbjet financiare të shtetit
Shqipëria u dënua në arbitrazh për mbylljen e Agon Channel, me prova të bazuara në mesazhe kërcënuese të dërguara nga funksionarë të qeverisë, përfshirë Engjëll Agaçin dhe Erion Veliajn. Gjykata e Brukselit ka urdhëruar transferimin e mbi 130 milionë eurove drejt Becchettit, duke përfshirë interesat dhe kamatat.
Rama ka mohuar publikisht se këto fonde janë paguar, por nuk ka komentuar mbi vendimin e arbitrazhit apo pasojat për buxhetin e shtetit. Refuzimi për të sqaruar këtë skandal përforcon perceptimin se ai po shmang përgjegjësinë.
Sjellja e Ramës, e cila injoron Kushtetutën dhe normat parlamentare, dëshmon mungesë transparence në trajtimin e një çështjeje me pasoja të rënda financiare për Shqipërinë. Kjo strategji shmangieje thellon krizën e besimit publik ndaj qeverisë dhe ndikon negativisht në imazhin e vendit në arenën ndërkombëtare.