Vendimi i opozitës për të dalë me tre emra jashtë politikës për garën në Bashkinë e Tiranës – Edlira Çepani, Ermal Hasimja dhe Florian Hackaj – u paraqit si një përpjekje për të sjellë “fytyra të reja” dhe për të ofruar një alternativë të pastër. Por, në realitet, kjo lëvizje duket më shumë si një gabim taktik, që mund t’i kushtojë rëndë opozitës në betejën më të madhe elektorale lokale.
Opozita rrezikon të shfaqet e dobët
Në një qytet ku gara politike është e ashpër dhe shpesh vendimtare për ekuilibrat kombëtarë, zgjedhja e figurave të paprovuara bën opozitën të duket e papërgatitur. Përballë Ogerta Manastirliut, një politikane e konsoliduar me eksperiencë qeverisëse, kandidatë të panjohur politikisht shihen si të brishtë dhe jo konkurrues.
Humbja e shansit për të mobilizuar elektoratin
Elektorati i opozitës pret liderë të fortë, karizmatikë dhe të aftë të përballojnë makinerinë elektorale të PS-së. Kandidatët jashtë politikës nuk kanë kapital elektoral, rrjete të fuqishme mobilizimi apo përvojë për të ndezur entuziazmin. Pasoja mund të jetë apatia e votuesve dhe një fitore e lehtë e socialistëve.
Një lëvizje që i shërben mazhorancës
Në vend që të ndërtojë një sfidë të vërtetë, opozita i dhuron mazhorancës terren të lirë. PS-ja ka një makineri të konsoliduar, dhe përballja me kandidatë pa peshë politik është praktikisht një avantazh i paracaktuar për Manastirliun.
Mesazhi i gabuar për publikun
Opozita e shet këtë vendim si “hap drejt risive”, por qytetarët e Tiranës kanë një shqetësim real: kush do ta menaxhojë metropolin? Pa eksperiencë politike apo administrative, kandidatët e rinj duken më shumë si simbolikë, jo si një alternativë e besueshme qeverisëse.
Çfarë nuk bëri opozita
Në vend që të mbulohej pas figurave jashtë politikës, opozita do të fitonte më shumë duke nxjerrë një lider të fortë, me përvojë, aftësi mobilizuese dhe profil publik të qartë. Një figurë e tillë do t’i jepte elektoratit ndjesinë e sigurisë dhe fuqisë përballë mazhorancës.
Zgjedhja e opozitës për të hyrë në garën e Tiranës me kandidatë jashtë politikës duket si një hap për “freskim imazhi”, por është në fakt një gabim strategjik. Në vend që të ngrejë shpresën e qytetarëve, opozita rrezikon të japë sinjalin e dobësisë dhe t’i hapë rrugë një gare të zbehtë, ku fituesi është i ditur që në nisje.
Në vend të një beteje reale për Tiranën, kemi një fushatë të paracaktuar ku PS hyn me avantazh të dukshëm.