Rritja e pagës minimale në 500 euro nga 1 janari, e shitur si “lajm i mirë” nga Kryeministri Edi Rama, në fakt përfaqëson një ngarkesë të re fiskale për bizneset e vogla dhe të vetëpunësuarit. Kjo masë, e mbështetur me subvencion të përkohshëm 9-mujor nga buxheti i shtetit, synon të zbusë efektin e menjëhershëm të rritjes së kostos së sigurimeve shoqërore, por në thelb nuk adreson problemet strukturore të tregut të punës në Shqipëri.
Emigrimi Masiv Dhe Kriza E Punësimit
Rritja e pagës minimale është një reagim i vonuar ndaj emigrimit masiv, që ka boshatisur tregun e punës dhe ka ulur ndjeshëm bazën kontribuese të sistemit të pensioneve. Shqipëria po përballet me mungesë të fuqisë punëtore, sidomos në moshat aktive, çka rrezikon kolapsin e skemës së sigurimeve shoqërore.
Në vend që të nxisë punësimin afatgjatë përmes reformave, qeveria zgjedh rritjen artificiale të pagës minimale, për të krijuar perceptimin e mirëqenies, ndërkohë që kostoja reale bie mbi sektorin privat.
Bizneset E Vogla Në Presion
Rritja e pagës minimale rrit automatikisht barrën fiskale të çdo sipërmarrjeje, duke rritur pagesat e sigurimeve dhe tatimeve. Për bizneset e vogla, kjo përkthehet në shkurtim të vendeve të punës, mbyllje aktivitetesh dhe kalim në informalitet.
Subvencioni prej 90 milionë eurosh, që Rama e paraqet si lehtësim, është një kompensim i përkohshëm që nuk ndryshon faktin se nga muaji i dhjetë, bizneset do të përballen me kosto të rritura në mënyrë të qëndrueshme.
Rritje Që Nuk Ndikon Në Jetën Reale
Paga minimale prej 500 eurosh mund të duket simbolikisht e rëndësishme, por në kushtet e rritjes së çmimeve, inflacionit dhe kostove të banimit, ajo nuk sjell as përmirësim real të mirëqenies, as mundësi për të siguruar një banesë apo kursime.
Në thelb, kjo rritje është një masë politike, jo ekonomike — një mënyrë për të blerë kohë dhe për të hedhur hi syve të qytetarëve.
Në vend të reformave strukturore që do të ringjallnin ekonominë dhe do të kthenin emigrantët, qeveria zgjedh rritje të detyruara nominale që dëmtojnë bizneset dhe ushqejnë populizmin.
Në një ekonomi të brishtë si ajo shqiptare, çdo rritje pa produktivitet është barrë, jo fitim — dhe kjo barrë tashmë bie mbi ata që mbajnë gjallë ekonominë: sipërmarrësit dhe punëtorët e sektorit privat.