Protestat e fermerëve në Greqi po vazhdojnë për të tretën ditë radhazi dhe këtë të martë pritet intensifikimi i tyre me bllokimin e porteve dhe akseve kryesore rrugore. Fermerët grekë, të mbështetur këtë herë edhe nga blegtorët, po përballen me policinë, por reagimet institucionale atje mbeten brenda kufijve të standardeve demokratike: respektim i të drejtës për protestë, negociata dhe shmangie e dhunës së panevojshme.
Ndërkohë, situata ofron një kontrast të fortë me realitetin shqiptar. Prej vitesh, protestat e fermerëve, të minatorëve, të transportit apo të kategorive të tjera sociale në Shqipëri kanë hasur shpesh jo vetëm indiferencë institucionale, por edhe sjellje represive nga strukturat e rendit. Në vend që policia të garantojë sigurinë dhe të drejtat e qytetarëve, ajo ka shfaqur shpesh një sjellje që ngjan më shumë me partneritet me pushtetin sesa me zbatimin e ligjit.
Në BE fermerët bllokojnë autostrada, porte dhe dogana — dhe trajtohen si qytetarë me të drejta.
Në Shqipëri, fermerët shpesh lihen në mëshirë të fatit: pa marrëveshje, pa dialog, dhe në shumë raste të shoqëruar nga dhunë policore e pajustifikuar.
Kjo diferencë nuk është thjesht dallim procedural — është tregues i një kulture institucionale. Në Greqi, bllokadat e porteve janë njoftuar publikisht, protestat koordinohen dhe autoritetet përpiqen të shmangin përshkallëzimin. Në Shqipëri, protesta të ngjashme janë shpesh të destinuara të shtypen, të shpërfillen ose të demonizohen.
Ky realitet tregon se përtej retorikës së integrimit europian, mënyra se si trajtohen qytetarët dhe e drejta e tyre për protestë mbetet një nga provat më të qarta se sa larg standardeve të BE-së ndodhet ende shteti shqiptar.
Në Greqi, fermerët bllokojnë rrugët me traktora.
Në Shqipëri, policia i bllokon protestat me shkopinj gome.