Ka një pikë ku degradimi politik bëhet aq i dukshëm, sa nuk ka më nevojë për analizë. Mjafton të shohësh se kush mban peshën e debatit parlamentar për mazhorancën. E quajnë Zegjine Çaushi. Dhe ky fakt, më shumë se çdo statistikë, tregon gjendjen në të cilën ka rënë politika shqiptare.
Në Kuvend, përplasja mes Tedi Blushit të PL-së dhe deputetes së PS-së, Zegjine Çaushi, u kthye në një nga ato skena ku humb kuptimi i debatit, fjala politike dhe dinjiteti institucional. Blushi foli për pensionet, për talljen me të moshuarit, për mungesën e reagimit brenda mazhorancës. Dhe më pas, goditi në stilin tipik opozitar:
“Nuk pres që e mençura Zegjine të ketë eksperiencën e Dritëroit…”
Në një vend normal, një deputete e re do të përgjigjej me argumente. Në Shqipëri, përgjigja ishte kjo:
“Atë koment do t’ia jepja personit që nuk është këtu… ai që të çon mesazhe në telefon.”
Një deklaratë që më shumë ngjan me grindje lagjesh sesa me fjalim parlamentar. Dhe ndërsa publiku përpiqet të kuptojë se kë ka në rresht të parë të politikës, një gjë bëhet e qartë: niveli ka rënë poshtë pikës së kuptimit.
Nga “Gazoooo” te gafa me pagat — portreti politik i një fenomeni mediatik
Zegjine Çaushi nuk është një figurë politike; është një fenomen i epokës së rrjeteve sociale, një produkt i rastësisë, preferencave politike të elitave të pushtetit dhe — mbi të gjitha — i një kulture të varfëruar profesionale.
E njëjta deputete që:
- ngatërroi shifrat në transmetim live duke thënë “3 mijë e 700 mijë“,
- u shndërrua në meme virale me thirrjen “O Gazoooo, më rëntë pika!”,
- shqipton “institucion” si “insticion”,
- i futet betejave të Kuvendit me tonin e një reality-show.
Kjo nuk është thjesht gafë. Është pasqyrë.
Gazetari Alfred Lela, duke komentuar gafën e radhës, e përshkroi qartë situatën:
“Janë megafonë që lexojnë tekste që s’i krijojnë vetë… Zegjine Çaushi ka seri gafash. Ka budallenj apo injorantë nga të dy anët.”
Kur “gafa” bëhet identitet politik, kur një deputete e linjës së parë ngjall më shumë argëtim sesa debat, atëherë problemi është më i thellë se një lapsus. Është strukturor.
Nga roje objektesh te deputete — shtegu i shpejtë drejt privilegjeve
Ajo që e bën më ironike këtë histori është fakti se para se të merrte mandatin, Zegjine Çaushi ka qenë:
- roje në shoqërinë shtetërore Illyrian Guard,
- punonjëse në Emergjencat Civile në Roskovec,
- kryeinspektore e IMT-së, e përfolur në një çështje abuzimi me detyrën, ku vetëm kryetarja u dërgua në gjyq,
- punonjëse në firmën private Baze SHPK, të lidhur me figura të administratës.
Dhe ndërsa Shqipëria pret profesionistë, ekspertë, figura me integritet, skema e kandidimit sjell raste si ky: njerëz të paformuar politikisht, të panevojshëm profesionalisht, të vendosur aty për arsye të paracaktuara.
Dhe shpërblimi?
- Pagë totale mbi 5 mijë euro në muaj,
- privilegje që çdo qytetar i zakonshëm nuk i sheh as në ëndërr,
- dhe një pension special në fund të karrierës.
Një “karrierë” që nisi si roje objektesh, vijoi me memet “O Gazooo” dhe përfundoi në sallën e Parlamentit.
Deklarata e pasurisë: një kursimtare… e papritur
Sipas ILDKPKI, deputetja 27-vjeçare deklaron:
- 244,681 lekë të ardhura nga Illyrian Guard deri në ditën e marrjes së mandatit,
- 14,987 euro në një llogari bankare,
- 197,237 lekë në llogarinë tjetër,
- dhe 3 milionë lekë të vjetra në shtëpi.
Një kursimtare e shkëlqyer, do të thoshte dikush. Por për një pjesë të madhe të publikut, pyetja mbetet: si ia doli një punonjëse e rojes së objekteve të akumulojë kaq shumë? Kjo është pjesa që nuk sqarohet kurrë në “gafat” e ekranit.
Kur Kuvendi bie në nivel memesh — dhe ne e quajmë këtë demokraci
Shqipëria sot ka një Parlament që prodhon viralitet, jo legjislacion të shëndoshë. Ka një klasë politike që shpërndan batuta, jo ide. Ka një mazhorancë që ngre në piedestal figurat e rastësisë.
E gjitha kjo ndodh sepse:
- vota shpesh blihet me patronazh,
- meritokracia është fjalë boshe,
- dhe standardi politik përcaktohet nga lojërat e pushtetit, jo nga cilësia e përfaqësimit.
Zegjine Çaushi është thjesht simboli më i dukshëm i kësaj kulture. Nuk është problemi — është simptoma.
Dhe kur simptomat shfaqen aq hapur, sëmundja është shumë më e thellë.
Përfundim: një vend që qesh me gafat dhe qan me realitetin
Shqiptarët s’e kanë luksin të qeshin me një Parlament që po përfaqëson gjithnjë e më pak seriozitet, inteligjencë dhe dinjitet.
Në një vend normal, ngjitja e një deputeteje me këtë profil do të ishte një skandal.
Në Shqipëri… është trending.
Në këtë vend, edhe degradimi është bërë show. Dhe show-n, fatkeqësisht, e paguajmë të gjithë.