Suedia ka qenë një “dele e zezë” gjatë shpërthimit të koronavirusit. Vendi nuk i është bashkuar fqinjëve te tij evropianë, në vendosjen e kufijve të rreptë në jetën e qytetarëve dhe imazhet e njerëzve që shkojnë të punojnë në rrugë të ngjeshura, ose biseda nëpër kafene dhe bare, kanë bërë që shumëkush të ngrejë vetullat i habitur. Fëmijët e vegjël kanë vazhduar të shkojnë në shkollë, megjithëse universitetet dhe shkollat për nxenes më të rritur kanë kaluar në mësimin në distancë.
Bizneset – nga sallonet e flokëve e deri te restorantet – kanë mbetur të hapura, megjithëse njerëzve u është këshilluar të punojnë nga shtëpia aty ku është e mundur. Më 7 Prill, qeveria prezantoi një projekt-ligj që e lejon atë të veprojë shpejt dhe të marrë vendime për masa të përkohshme, kur është e nevojshme. Vizitat në shtëpitë e të moshuarve u ndaluan që nga 1 Prill dhe Ministria e Shëndetësisë dhe Çeshtjeve Sociale u kërkoi njerëzve që të përmbahen nga udhëtimet jo thelbësore, duke shtuar: “Mbajeni distancën tuaj dhe merrni përgjegjësinë personale”.
Ndër vendet nordike – të cilat ndajnë atribute të ngjashme kulturore, gjeografike dhe sociologjike – kontrasti me Suedinë është i madh. Finlanda shpalli gjendjen e jashtëzakonshme, shkollat u mbyllen dhe u ndaluan mbledhjet e më shumë se 10 personave më 16 mars, ajo kufizoi udhëtimin në dhe nga rajoni i saj i prekur Uusimaa më 28 mars dhe mbylli restorante, kafene dhe bare më 1 prill.
Shkalla e vdekshmerise në Suedi tani është rritur në mënyrë të konsiderueshme, krahasuar me shumë vende të tjera në Evropë, duke arritur në më shumë se 21 vdekje për 100,000 njerëz, sipas shifrave nga Universiteti Johns Hopkins.
Në të kundërt, Danimarka ka regjistruar më shumë se shtatë vdekje për 100,000 njerëz, dhe Norvegjia dhe Finlanda më pak se katër. Suedia ka regjistruar 18.640 raste me koronavirus dhe 2,194 vdekje në mesin e popullatës së saj prej 10.3 milion njerëz. Danimarka ka pasur 8,773 raste dhe 422 vdekje në një popullsi prej 5.8 milion, Norvegjia 7,449 raste dhe 202 vdekje në mesin e 5.4 milion njerëzve të saj, dhe në Finlandë 4,576 raste dhe 190 vdekje në popullsinë e saj prej 5.5 milion. Danimarka dhe Norvegjia tani kanë filluar të lehtësojnë pengesat e tyre, me fëmijët që kthehen në shkollë në 10 ditët e kaluara, në klasa më të vogla me shënues për të ndihmuar të mbajnë ata dy metra distancë mes tyre. Sallonet dhe bizneset e tjera do të rihapen në Norvegji nga e hëna. Finlanda ka shtrirë kufizimet e saj deri më 13 maj.
Më tej, Republika Çeke, e cila ka një popullsi me madhësi të ngjashme – 10,7 milion – me Suedine, ka regjistruar 7.404 raste dhe 221 vdekje – rreth dy vdekje për 100,000 njerëz. Ajo mori një qasje dukshëm të ndryshme ndaj pandemisë, duke mbyllur shkollat, duke mbyllur restorante dhe bare dhe shumicën e dyqaneve, duke kufizuar udhëtimin dhe duke porositur karantina të detyrueshme për udhëtarët nga rajonet në rrezik në fillim të marsit. Po ashtu, e ka bërë të detyrueshme që njerëzit të veshin maska në publik.
Suedia nuk ka pasur aq shumë vdekje sa Italia apo Spanja, të cilat kanë regjistruar rreth 44 dhe 49 vdekje për 100,000 njerëz respektivisht, apo edhe Britania e Madhe, ku ka pasur më shumë se 31 vdekje për 100,000 të popullsisë. Por ka ndryshime të ndryshme komplekse midis Suedisë dhe këtyre vendeve që i bëjnë më të vështira krahasimet, siç është Italia që ka një popullsi më të vjetër, më shumë duhanpirës dhe një numër më të madh të familjeve me shumë anëtarë që bashkëjetojnë.
Më 28 Mars, një peticion i nënshkruar nga 2,000 studiues suedezë, përfshirë Carl-Henrik Heldin, kryetar i Fondacionit Nobel, bëri thirrje për qeverinë e vendit që “menjëherë të ndërmarrë hapa për t’u pajtuar me rekomandimet e Organizatës Botërore të Shëndetësisë (WHO).” Shkencëtarët shtuan: “Masat duhet të synojnë të kufizojnë rëndë kontaktin midis njerëzve në shoqëri dhe të rrisin shumë aftësinë për të testuar njerëzit për infeksionin Covid-19”. “Këto masa duhet të bëhen sa më shpejt që të jetë e mundur, siç ndodh aktualisht në vendet tona fqinje evropiane,” kanë shkruar ata. “Vendi ynë nuk duhet të jetë një përjashtim nga puna për të frenuar pandeminë.”