Maradona, Giordano, Careca.
Kjo ishte treshja e mrekullive që i bëri tifozët e Napolit të ëndërronin midis viteve 80 dhe 90, më i suksesshmi në historinë e klubit.
Maradona dhe Careca ishin të dy që hapën dhe mbyllën këtë leitmotiv dhe midis tyre kishte një miqësi që shkonte përtej fushës.
Kampioni brazilian nuk përmbahet akoma dhe pasi kanë kaluar muaj nga vdekja e legjendës së futbollit dhe e ka kujtuar atë me lot në sy në mikrofonat e Enganche :
“Ishte një ëndërr të luanim së bashku me Diego, në ekipin që sapo kishte fituar Scudetto-n e tij të parë. Një ëndërr që u bë realitet. Takimi i parë me Diego ishte shumë emocionues. Ne ishim në kampin stërvitor në veri të Italisë, një fundjavë erdhi në shtëpinë time dhe më përqafoi shumë. Të hënën dhe në vijim filluam stërvitjen dhe ishte e lehtë. Ne folëm të njëjtën gjuhë, kaluam katër vjet bashkë. Jam shumë krenar që kam qenë pjesë e historisë së Napolit dhe jetës së Diegos ” .
Careca: “Maradona kampion i paçmuar dhe udhëheqës i vërtetë”
“Imagjinoni Diego në moshën 22, 23 dhe 24 vjeçare. Asnjë klub nuk mund ta përballonte atë. As edhe një bankë e tërë nuk do të ishte në gjendje ta blindonte atë – vazhdon Careca – Ai ishte një gjeni: kur luanim përkrah tij, e kuptonim që në çdo moment mund të merrnin një goditje. Na duhej të stërviteshim shumë, ai kishte dhuratën e gjeniut. Ka pasur disa ndeshje të mrekullueshme. Mbaj mend një asist kundër Romës dhe një me Milanin. Në çdo kohë ishte e mrekullueshme. Diego ishte gjithmonë aty, edhe në momentet më të vështira, ai ishte gjithmonë aty. Ne ishim një ekip, i ndërtuar mbi një grup të madh. Diego mori përgjegjësinë dhe i çmendi mbrojtësit, magjepsi të gjithë. Në fushë dhe jashtë saj, ai ishte një lider i lindur ” .
Premtimi i Carecas
“Unë do të shkoj në Buenos Aires, do të shkoj me gruan time për disa ditë. Dua të shkoj në Argjentinë për të përshëndetur Diego aty ku prehet trupi itj. Kur ai erdhi në shtëpinë time në Sao Paulo, më tha se gjëja e parë që do të dëshironte të shihte ishte varri i Ayrton Senna. Ai ishte një idhull për të, i pëlqente shumë Ayrtoni. Vdekja e tij e trishtoi atë shumë. Ai gjithmonë adhuronte njerëzit që i jepnin gëzim botës. Unë dua të shkoj në Buenos Aires për të parë familjen e tij. Ai ishte një qenie njerëzore e veçantë, me një zemër të madhe. Unë nuk kam fjalë, ne do ta kujtojmë atë përgjithmonë, jo vetëm si një lojtar, por si një person dhe si mik ” .