Pacientët me sëmundje të mushkërive mund të vdesin para se të diagnostikohen, paralajmëruan organizatat e bamirësisë, pasi zbuluan se një e pesta duhej të priste më shumë se një vit për një vizitë.
Kishte 100,000 më pak takime në spital për sëmundjet e frymëmarrjes që nga fillimi i pandemisë, sipas analizës së të dhënave të NHS nga Taskforca për Shëndetin e Mushkërive.
Grupi i më shumë se 30 organizatave bamirëse dhe shëndetësore, përfshirë Fondacionin Britanik të Mushkërive (BLF) dhe Astma UK, gjithashtu zbuluan se numri ishte poshtë me 85% gjatë vitit të kaluar.
Pacientët që përjetuan përkeqësim ose simptoma të rënda shpesh duhej të prisnin “shumë gjatë” për t’u vizituar, tha taskforca, duke shtuar se numri i tanishëm i prapambetur do të thoshte edhe nëse shërbimet ktheheshin në nivelet para-pandemike ata do të ishin “në gjendje të mbështesnin numrin e njerëzve në nevoja “.
Vlen të thuhet se deri tani 5.1 milionë pacientë janë duke pritur për të filluar trajtimin në spital.
Jetëgjatësia për fibrozën pulmonare idiopatike – një sëmundje serioze e mushkërive – është tre deri në pesë vjet pas diagnostikimit, që do të thotë çdo vonesë e diagnozës ose trajtimit mund të nënkuptojë “ndryshimin midis jetës dhe vdekjes”, tha grupi i punës.
Një sondazh i më shumë se 4,700 njerëzve me sëmundje të mushkërive, i kryer nga BLF dhe Astma UK, gjithashtu zbuloi se një në pesë njerëz duhej të prisnin më shumë se një vit për diagnozën, dhe një e katërta duhej të priste më shumë se gjashtë muaj.
Më shumë se një e pesta (23 përqind) kanë përjetuar simptoma të mushkërive për më shumë se 12 muaj përpara se të ekzaminohen me sëmundjen dhe 20 përqind në listat e pritjes për kujdes kanë pritur më shumë se një vit.
Alison Cook, kryetar i Taskforcës për Shëndetin e Mushkërive dhe drejtor i punëve të jashtme në Astma UK dhe Fondacioni Britanik i Mushkërive, tha:
Steve Jones, kryetar i kujdestarëve në Aksionin për Fibrozën Pulmonare, tha se para pandemisë u deshën mesatarisht shtatë muaj që pacientët të diagnostikoheshin me këtë gjendje të veçantë të mushkërive, dhe një e pesta e njerëzve priste më shumë se një vit, një shifër që u ngrit ndjeshëm pas mbylljes së spitaleve.